میگویند
امام مقوایی امروز با آمدن باران در دست کسانی که او را ساختند خیس و
مچاله و پاره پاره شد.. حالا مانده اند که با این امام پاره پاره که روی
دستشان مانده چه کنند!؟ یاد آنروزی افتادم که کفن این امام مقوایی را در
مرگش مثل شغالان پاره کردند و دریدند...شایع است آن کسانی که حسرت دوران
طلایی امام مقوایی را میخوردند، در صدد بازسازی دوباره امام از مقوای ضد آب
هستند! اما از شوخی گذشته واقعا دنیا چه حساب
و کتابی دارد! امام دجالان در سالروز آن روز جهنمی که کشوری را به قبرستان
تبدیل کرد، بعد از سی و سه سال به ماکت و مقوا تبدیل و به بدتری شکل حقارت
آمیز از طرف حامیانش در کوچه و یابان به نمایش کشیده میشود. آیا این
حقارت آمیزتر از آن صحنه هایی نیست که به گردن هموطنان ما آفتابه انداختند و
در خیابانها چرخاندند!؟
بهتر از این می خواستید به پایان رسیدن یک
دوران حماقت و اقتدار مقوایی را نشان دهند. زنگ پایان این رژیم مقوایی و
پوشالی را خودشان به صدا در آورده اند. چه کسی این صدا را از این به بعد
نخواهد شنید!؟ آخرین ضربه را برای به گور تاریخی فرستادن این پیکر پوسیده
تک تک ما با هم به آن وارد خواهیم کرد. در ماه بهمن آتش از زیر خاکستر
زبانه میکشد. در این آتش بدمیم. دوران همه ی مقوایی ها در هر شکل و شمایلی
به پایان رسیده است.
عاطفه اقبال - 1 فوریه 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر