۱۳۹۹ فروردین ۱۰, یکشنبه

شورش در زندانها


وضعیت زندانیان در ایران بخصوص زندانیان سیاسی که با اتهامات ساختگی در زندان به سر می برند، در روزهایی که شیوع ویروس کرونا بیداد می کند. نگران کننده میباشد. زندانیان هیچگونه وسیله پیشگیری از مبتلا شدن به ویروس را ندارند و جانشان در خطر جدی قرار دارد. خانواده های بسیاری از مدتها قبل در صدد آزادی و یا مرخصی گرفتن برای عزیزانشان حتی به قیمت وثیقه های سنگین اقدام کرده اند اما نتیجه ای نداشته است. روز ۲۷ اسفند، ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضاییه، طبق بیانیه ای وعده ی آزادی زندانیانی که کمتر از پنج سال حبس دارند را داد. تعدادی از زندانیان سیاسی در همین رابطه آزاد شدند اما بسیاری از زندانیان مانند زینب جلالیان، آرش صادقی، آتنا دائمی، نرگس محمدی، سعید شیرزاد، سهیل عربی، هنگامه شهیدی، نسرین ستوده، مژگان کشاورز، عباس واحدیان شاهرودی، راحله احمدی، صبا کرد افشاری، منیره عربشاهی، گلرخ ایرائی، فرهاد میثمی، محمد نوریزاد، هاشم خواستار، زهرا زهتابچی، ارژنگ داوودی، مریم اکبری منفرد و .... هنوز در زندان بسر میبرند. پدر آتنا دائمی در رابطه با وضعیت دخترش می نویسد: "جان دخترم آتنا ودیگر زندانیها در خطراست، پیگیری که انجام دادم هیچ نتیجه ای دربرنداشت". مادر نرگس محمدی در نامه ای به رئیس قوه قضائیه می نویسد: " شرایط دخترم در زندان زنجان بدتر شده است.تازه تهدید می شویم که باید سکوت کنیم." خانواده های دیگر نیز همچنان پیگیر آزادی عزیزانشان در این شرایط مرگبار هستند اما پاسخی دریافت نمی کنند. تعدادی از زندانیان سیاسی به اعتراض در اعتصاب غذا بسر می برند.
در طی چند روز گذشته به دلیل اینکه نظام جمهوری اسلامی پاسخی به درخواست های زندانیان برای آزادی موقت در شرایط شیوع ویروس کرونا نداده است. شاهد شورش متعدد زندانیان در چند زندان بزرگ جمهوری اسلامی بوده ایم. دو روز پیش تیراندازی هایی در زندان تبریز شنیده شده . زندانیان یک ساختمان زندان را آتش زدند. در چند روز گذشته در زندانهای سقز، الیگودرز، کرمان، شیراز، مهاباد، کرج نیز شورش صورت گرفت و تعدادی از زندانیان موفق به فرار شده اند. بنا به اخبار موثق ۲۳ زندانی از زندان خرم آباد و۸۰ زندانی از زندان سقز فرار کرده اند. از آنطرف نگهبانان روی زندانیان آتش گشوده و تعدادی کشته شده اند. وضعیت بحرانی فعلی در جمهوری اسلامی فقط مربوط به بیماری کرونا نیست. ویروس دیکتاتوری و جنایتکاری چهل سال است که بر کشور ما سایه افکنده و جان بسیاری از مردم را گرفته است. امروز حکومت با ویروس کرونا به جان مردم بی پناه افتاده است. بقدری در این چهل سال مردم را غارت کرده اند و ثروت ملی را به جای بازسازی امکانات در بیمارستانها و هزینه کردن در بهبود وضعیت مردم به جیب خود و آخوند زاده ها جاری کرده اند. که بیمارستانها با نداشتن امکانات کافی از عهده پذیرش بیماران برنمی آیند. کشته شدن تینا دختر بیست و پنج ساله ناهید فهدان به علت یه مسمومیت ساده با نبودن تخت در بیمارستان نشانگر این کشتار حکومتی است. قتل عامی دیگر در ابعاد وسیع در جمهوری اسلامی در حال رقم خوردن است. حکومتی که از اولین روزهای به حکومت رسیدنش هیچ واهمه ای از قتل عام و کشتن و به دار کشیدن مردم نداشته است. زندانیان بی پناه در چنگال چنین جنایتکارانی هستند. حکومت قصد دارد آنها را به دلیل مقاومتشان از بین ببرد. اما شاید این آغاز شورشی بزرگ و همگانی بر علیه حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی باشد. شاید چاره کار را ویروس کُرونا جلوی پای مردم گذاشته است. آیا ممکن است؟ نمونه تاریخی انقلاب فرانسه به ما میگوید: آری!ممکن است.
۱۴ ژوئیه ۱۷۸۹ زندان باستیل با شورش مردم سقوط کرد. ارتش به جمعیت که بسوی زندان روان شده بود،تیراندازی کرد اما نتوانست آنها را به عقب براند. مردم به داخل زندان هجوم بردند و فرمانده ی آن "مارکی دلونی" را دستگیر و اعدام کردند. باستیل به آتش کشیده شد. زندانیان آزاد شدند و جرقه ی انقلاب اکتبر فرانسه زده شد. نقل میکنند که لویی شانزدهم از یکی از مشاورانش می پرسد: آیا حمله به زندان باستیل شورش بود؟ مشاورش جواب میدهد: نخیر قربان، انقلاب بود.
انقلاب کبیر فرانسه سرمنشا دگرگونیهای بزرگ اجتماعی و سیاسی در فرانسه و اروپا شد. آیا جمهوری اسلامی با عدم جلوگیری از شیوع ویروس کرونا باز موفق خواهد شد بخش بزرگی از زندانیان و مردم را قربانی کند؟ و یا مردم ما نیز خواهند توانست این دگرگونی بزرگ را در ایران رقم بزنند؟
عاطفه اقبال - ۲۹ مارس ۲۰۲۰

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر