متاسفانه باید بگویم تا زمانی که هنوز جهت ایمنی و حفظ صلح و سلامتی خود، از زیر قرآن رد می شویم!
به نظر من شناختن درد خود پنجاه در صد پروسه‘ درمان است. تا درد شناسایی نشود، درمانی در کار نخواهد بود. اکثریت بزرگی از مردم ما هنوز نمیدانند که این تازیانه ها را از کجا می خورند. و از دست جلادان خود به مرام و مکتب خود آنها متوسل می شوند! اسلام یک مکتب برده داری است و کتاب اش قرآن است، بخش عظیمی هنوز این کتاب پر از اراجیف را مقدس می دارند!
علی عزیز من با توجه به اینکه خودم مذهبی نیستم. فکر میکنم برای آگاهی مردم در هر زمینه ای باید روشنگری کرد. روشنگری هم برای عامه توده ها از طریق رسانه هایی که در انحصار حکومت است صورت میگیرد. یعنی معتقدم زمانی که یک حکومت که ابزار رسانه ای را تا دورترین ده کوره ها در دست دارد می تواند به مردم آگاهی ببخشد یا آنها را به قعر جهل و خرافات بکشاند همان کاری که جمهوری اسلامی انجام میدهد اما فکر میکنم اعتقادات انسانها امر خصوصی است. گرچه این امر خصوصی تحت تاثیر تبلیغات بیرونی قرار دارد. اما برای جامعه خطرناک نیست. ویل دورانت در تاریخ تمدن مینویسد " نقل به مضمون" : قدرت سیاسی و قانونگزاری را باید از مذاهب گرفت اما با آن کشاورز که میخواهد بعد از برداشت محصول خود در برابر مسیح با زانو زدن سپاسش بگوید کاری نباید داشت. برای اینکه او خطرناک نیست. حکومت مذهبی است که خطرناک است. من با این گفته ویل دورانت موافقم. اما به روشنگری نیز در رابطه با باورهای مردم اعتقاد دارم. یعنی این خرافات زدایی را کاری گام به گام و طولانی در مسیر روشنگری میدانم. درود بر شما
خانم اقبال حالا که رسانه های همگانی در دست یک دولت ضدمردمی است و بقول شما نه تنها روشنگری نمی کند، برعکس سم پراکنی و مغزشویی هم می کند، برای روشنگری فقط می ماند همین فیس بوک و عرض کنم اینسگرام و .... اگر قرار باشد ما ها هم زبان در کام بگیریم و به حریم ادیان تعدی نکنیم، پس تاابدالدهر باید تماشاگر این تراژدی باشیم! تازه بنده که نگفتم آن قرآن را از دست آن بانو بگیرید، تنها از دیدگاه آسیب شناسی به مسئله نگاه کردم، همین
علی عزیز من با حرف شما مخالف نیستم. روشنگری از طریق دنیای مجازی نیز اتفاقا باید انجام شود و منهم نگفتم که زبان در کام بگیریم. حریم هیچ دینی هم تقدس ندارد و باید آنرا مورد نقد قرار داد. من نقطه نظرات خودم را در رابطه با این مسئله گفتم. بنظر من روشنگری دنیای مجازی که باید هم انجام شود یک قشر محدود را در بر می گیرد. توده های مردم غالبا به دنیای مجازی دسترسی ندارند برای همین است که میگویم برای تغییر باورهای جامعه قبل از هر چیز باید ابزار های آنرا در دست داشته باشیم. متاسفانه این ابزارها همیشه در دست حکومت ها بوده. موفق باشید.
صبا بعد از دومین بار آزادی سعی می کرد از لبه تیغ خارج شود؛ دین او در عرصه زندگی اوست و ما حق وارد شدن به آن نداریم؛ من بی دین بدنیا آمدم ولی مدت ها سپری شد تا بفهمم انسان ها به اعتقادات مختلف می توانند بد یا خوب باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر