۱۳۹۹ شهریور ۴, سه‌شنبه

شهرهای سیاهپوش

حناچی شهردار تهران: "محرم امسال در رابطه با ساهپوش کردن تهران، سی در صد بیشتر فعالیت کرده ایم.. ۵۰ هزار پرچم امام حسین به مردم داده ایم تا به درب منازل و مغازه هایشان نصب کنند..."

آقای شهردار جمهوری اسلامی، کجای کاری؟ شهرهای ما ، سالها است تمام قد سیاهپوش است. به رخت تن مادران و پدرانمان بنگر. به چهره ی سوگوارشان. به خانه هایی که بعد از رفتن عزیزانشان رنگ شادی ندید. به در و دیوار ایران بنگر. ما بیش از چهل سال است که عزاداریم. از تک تک روزهاو ماهها و فصلهای ما بوی خون و صدای فریاد می آید. بر کدام بگرییم؟ سی خرداد شصت و هشتاد و هشت. تابستان خونین شصت و هفت. دهه شصت. آبان ماه خونین. دی ماه پر از فریاد و خون. هواپیمایی که با مسافرانش به خون نشست. یا بر زندانیانمان که آنها را در زندانها ذره ذره می کُشید!
در شروع دوباره ماه عربی محرم، حکومتی خود مستبد و خونریز، شهرها را در سوگ کسی که ۱۴۰۰ پیش کشته شده، سیاهپوش کرده است. بزودی عاشورا فرا میرسد تا جاهلان زنجیر به سر و روی خود بزنند و گِل به سر و روی خود بمالند و هر چه بیشتر مردمی فقیر و تنگدست را در جهل و خرافات فرو برند. مردم به نان شب محتاجند و شهرداری بجای نان، پرچم امام حسین به آنها هدیه میدهد تا هر چه بیشتر در عزا و سیاهی فرو روند.
آهای بیشرفها، آهای جلادان، آهای ناآگاهان، محرم و عاشورای ما همین جا است. در جای جای این وطن هزاران حسین غرقه بخون خفته است. هزاران تن سوراخ سوراخ شده از گلوله ها. هزاران سر بالای دار رفته. هزاران تن مثله شده در زیر شکنجه. هزاران خاوران و هزاران گور گمنام. هزاران سنگ قبر شکسته شده. آهای برای چه کسی می گریید؟ حسین و زهرا و زینب و عباس ما اینجایند. نه هفتاد و دو تن بل صد هزارانند. بزبان خودتان سخن می گویم: ای قوم ظالمان، حسین ها و زینب هایمان را سر بریده اید. یزید و شمر خیالی به نوک انگشتان شما هم نمی رسند. اما اینک این مائیم که بر دادخواهی خون عزیزانمان بپا خاسته ایم.
بقول سیف فرغانی :
ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز
این تیزی سنان شما نیز بگذرد
چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد
بیداد ظالمان شما نیز بگذرد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر