شادی و رقص این کودکان مرا شاد میکند. اما دلم میگیرد برای بچه های خودمان در ایران که در مدارس زیر یک ایدئولوژی مذهبی تحمیلی له می شوند و تمام شادی و استعدادهایشان را از آنها می گیرند. دلم میگیرد برای کودکانی که پیکرهای کوچکشان در زیر بمبارانهای مهیب دفن میشود. یا کودکانی که از سوء تغذیه و گرسنگی می میرند. حق کودکانمان، حق همه ی کودکان در جهان جدای از ملیت و مذهب و هر پسوند و پیشوند دیگری یک زندگی شاد و بی دغدغه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر