سخنان این مادر از اعدام فرزندان و دربدری هایش وجود هر انسانی را به آتش می کشد. سخنان دختری که در زندان به دنیا آمده است. دختری که لباسهای پدرش را بعد از اعدام تحویلشان می دهند. زندانیانی که از آن جهنم گریخته اند شهادت میدهند. باید خون گریست از آنچه بر مردم ما رفت. تا کی باید سکوت کرد؟ چه کسانی در هر سرفصلی که امکان فریاد زدن است راهپیمایی سکوت را پیشنهاد میکنند و هر فریادی بر علیه این جانیان را خشونت می پندارند. آنها که منافعشان با ولیان فقیه پیوند خورده است. لعنت بر آنها روزی که به ایران گام گذاشتند و ملتی را ویران کردند. و روزی که ریشه شان در آتش خشم همین مردم خواهد سوخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر