امروز سالگرد روزی است که مردم در اعتراض به گرانی بنزین که یکی از مایحتاج اولیه برای بسیاری است به خیابان آمدند. اما جوابشان را با گلوله و زندان گرفتند. با بیشرمی حتی پیکرهای بیجان کشته شدگان را از بیمارستان ها دزدیدند و برای دادن آن از خانواده ها پول خواستند. زخمی ها را از بیمارستان به شکنجه گاه منتقل کردند. با تهدید حتی مانع برگزاری سوگواری برای کشته شدگان شدند. زندانها دوباره لبریز شد و باز در زندانها کشتند و به هیچ کس پاسخ ندادند. امروز شروع آبان خونین است. آبانی که هنوز داغ آن بر دل خانواده هایی مانده که با از دست دادن عزیزانشان ویران شدند. به همین بسنده نکردند پدر و مادرهایی که دادخواهی میکردند را دستگیر کردند تا مانع بروز خشم همگانی شوند. بعد تازه از بازماندگان این جنایت می پرسند: #کدام_آبان! شما شاید بیادتان نمانده باشد اما ما بخاطر سپرده ایم. آبان ها و خرداد ها و روزهای بیشماری در راه است که در یکی از آنها این قاتلان از ایران زمین جارو خواهند شد. چنین نمانده و چنین نیز نخواهد ماند.
عاطفه اقبال - 24 آبان 99 - 14 نوامبر 2020
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر