آی میشنوید! این فریاد حق طلبی سکینه احمدی مادر ابراهیم کتابدار است. یک تنه مثال ستارخان بلند شده و با فریاد حماسی شعرگونه به زبان ترکی فریاد میزند: آی مردم ایران. آی مردم آذربایجان. غیرت داشته باشید. به غیرت بیایید. جگر زخم خورده ام می سوزد. آتش گرفته جگرم. به همت بیایید. من زخم خورده ام. مثل مادر پویا زخمی ام. گلوله به قلبم خورده. میخواهم بروم خیابان مهدی آباد، ببینم پسرم کجا مانده؟ دو بچه ی من یتیم مانده اند. دختربچه هستند. من به آنها چه جوابی بدهم!
قلب من هم آتش می گیرد با این پیام سرفراز. با این حماسه مادران. با این شجاعت مادری که در بخون خفتن پسرش این چنین بپا خاسته و یقه حاکمان را گرفته. اما دستم را به شجاعتش می گیرم و برمیخیزم. آی مردم ایران به یاری این مادران برخیزیم. این مادران اسلحه های حق طلبی را بر بالای دستشان گرفته اند: دایه دایه وقت جنگه
پیام حماسی سکینه احمدی که به تنهایی در این قیام یک رهبر است را تکثیر کنیم. آهای دژخیمان فکر کردید مادر، پدر، پدر بزرگ و ایل و تبار بختیاری را دستگیر کنید. کس دیگری بجایشان برنمی خیزد. چه خیال خامی! این مادران عزم کرده اند بنیاد شما را به آتش بکشند.
عاطفه اقبال - ۴ دی ماه ۹۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر