۱۳۹۵ اردیبهشت ۱۹, یکشنبه

فرزاد کمانگر


از آن زمان که پروانه ما راهش را در شب گشود و رفت. هر نوزده اردیبهشت بغض میشود و در وجودم می شکند. کودکان روستا هنوز به‬
انتظارش نشسته اند. روزی هر یک از این کودکان خود فرزادی دیگر خواهند شد. 

عاطفه اقبال - 19 اردیبهشت 95 برابر با 8 می 2016


-

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)