۱۳۹۵ اردیبهشت ۱۹, یکشنبه

فرزاد کمانگر

از آن زمان که پروانه ما راهش را در شب گشود و رفت. هر نوزده اردیبهشت بغض میشود و در وجودم می شکند. کودکان روستا هنوز به انتظارش نشسته اند. روزی هر یک از این کودکان خود فرزادی دیگر خواهند شد. #فرزاد_کمانگر



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر