سحرگاه امروز دوباره ناقوس اعدام چهار جوان را در قزل حصار به صدا در آوردند. چهار زندگی، چهار عشق و امید. و چهار خانواده سوگوار که بجا مانده اند با داغی که عمری بر جانشان خواهد نشست. دیر گاهی است که اذان صبحگاهی نوید مرگ جانهای شیفته است. دیرگاهی است سحرگاه هایمان به خون آغشته است. دیرگاهی است که مردم این سرزمین سوگوارند. جلاد حکم داده است که چشم جوانی دیگر را به قصاص از کاسه بیرون بیاورند. مهدی موسویان در اعتراضات دی ماه 1996 دستگیر شده و امروز در اعتراض به این حکم در اعتصاب غذا به سر می برد. حکومت جمهوری اسلامی یکی از وحشی ترین حکومت ها در دوران معاصر است. حکومتی که از غارهای قرون وسطی به عصر جدید پرتاب شده و زبانش جنایت و وحشیگری است. این جنایت ها برای حفظ حکومتی است که به اقرار نفرات خودی نظام در حال سقوط است. نفرات حکومتی چه اصلاح طلب چه اصول گرا این روزها از فردای بعد نظام و سرنگونی جمهوری اسلامی حرف می زنند. خوب می دانند که مردم در انتظار انتقام از تک تک این جنایتکاران به کمین نشسته اند. صحنه حمله به فیضیه قم و آخوند کشی توسط رژیم شاه که در یک سریال تلویزیونی نشان داده شد، چنان شور و شوقی در مردم برانگیخت که بحث برانگیز شد. البته که این یک داستان سرایی محض است از طرف آخوندها برای جلب حمایت همگانی. چندی پیش در تلویزیون حکومتی یکی از اصول گرایان میگفت: " اگر انقلابی اتفاق بیفتد فقط شش تیر چراغ برق فاصله است بین محمد خاتمی و احمد خاتمی". یعنی امروز دیگر هیچ جناحی قادر به نجات این رژیم نیست. خودشان هم خوب می دانند دیگه تمومه ماجرا. اما رسم دیکتاتوران جهان این است که تا لحظه آخر خون بریزند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر