سراسر ایران در تب خشم می سوزد. مردم به جان آمده اند. آنها که همیشه در این مواقع پیشتازند و جان سپر می کنند دوباره به میدان آمده اند که شاید راهی باز شود. شاید اینبار این حکومت سرکوب و جنایت را بر زمین بکوبند. در یکی از این برخاستن ها شک نکنیم که جمهوری اسلامی فرو خواهد ریخت. باز هم خون خواهیم داد. باز هم فاجعه خواهیم داشت. همانطور که از روز به حکومت رسیدن جمهوری اسلامی داشته ایم ولی این رژیم در خیابانها تعیین تکلیف خواهد شد. در خیابانها مردم حضور دارند و شعار می دهند. ماموران رژیم سرکوب میکنند ولی مردم ایستاده اند. در پاوه تا بحال یک کشته داده ایم. در سقز دیروز پسر جوانی را به گلوله بستند و مردم او را روی دستهایشان به بیمارستان رساندند و جان داد. ما با شما سر سازش نداریم از سال شصت تا به امروز بی امان جنگیده ایم. باز هم خواهیم جنگید. آتنا دائمی با انتشار این عکس زیبا نوشته است : " یک طرف سمبل پلیدی با رنگ سیاه مسلح به هر گونه ابزار سرکوب و زور و کشتار اما وحشت زده! یک طرف سمبل آزادی با رنگ های متنوع مسلح به مشت و فریاد اما جسور و نترس! بین ما و شما دریایی از خون است از شما بیزاریم."
آری بین ما و حکومت جنایتکاران اقیانوسی از خون وجود دارد. از اینهمه جنایت بیزاریم. شعارهای مردم رادیکال شده است، کم کم اکثریت فهمیده اند که تا این رژیم هست خون جاری خواهد شد. که برای صلح و آزادی باید این رژیم در تمامیتش نابود شود. " میکشم میکشم هر آنکه خواهرم کشت" " مرگ بر دیکتاتور" " خیابونا غرق خون - استادامون خفه خون" " توپ تانک فشفشه - آخوند باید کشته شه" " استادامون ذلیلن - ذلتو می پذیرن" " خامنه ای قاتله - ولایتش باطله"
در چنین شرایطی بی طرفی یعنی بیشرفی یعنی همراهی با جنایت. در زمانی که همه جا رنگ خون گرفته بیطرف بودن عین جنایت است.
عاطفه اقبال - 28 شهریور 1401
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر