خبرگزاری آلمان چند روز قبل گزارش کرده است که بسته های حاوی سرم های اعتراف گیری را در گمرکش متوقف کرده و مانع انتقال آن به ایران شده است! من نمیدانم چرا این گونه داستانها را هیچوقت نمیتوانم باور کنم! برایم عجیب است اگر اینطور است چرا همیشه اقلیت محدودی از زندانیان به تلویزیون می آیند و باصطلاح اعتراف میکنند. اکثریت آنها بویژه آنها که اتفاقا اگر حرف بزنند شاید اطلاعات بیشتری هم داشته باشند. یا زیر شکنجه کشته می شوند و یا اعدام میشوند بدون اینکه حرفی بزنند! اگر این داستان سرم هایی که اعتراف گیر است حقیقت دارد که دیگر خیلی ساده میشود. نه نیاز به شکنجه است برای اعتراف گیری و نه از آنطرف نیاز به مقاومت. چون اگر هم مقاومت کنی با تزریق سرم همه چیز را خواهی گفت. شکنجه بی در و پیکر و خارج از طاقت انسان در شکنجه گاه ها و همچنین مقاومت خارج از طاقت انسان توسط زندانیان در این سالهای طولانی به چنین چیزی صحه نمیگذارد. قبلا هم در مورد این گونه سرم ها بسیار حرف زده اند ولی من همیشه فکر میکنم که بیشتر نوعی تبلیغات است. در رابطه با رژیم های دیکتاتوری این تبلیغات باعث ترساندن مردم می شود و مقاومت زندانی را بیهوده می سازد و همچنین کار آنهایی را که به تلویزیون می آیند را توجیه میکند. از طرف دولت هایی مثل آلمان با چنین خبری برای خودشان این وجهه را می خرند که در رابطه با جلوگیری از شکنجه و اعتراف گیری رژیم جمهوری اسلامی کاری انجام داده اند. درست یا غلط این واکنشی است که من همیشه در رابطه با پخش هر چند یکبار خبر سرم اعتراف گیری ! دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر