برخی منتظرند تا کسی درباره فلسطین یا کودکان گرسنه غزه چیزی بنویسد تا فوراً سر برسند و بحث را با حرف‌هایی سطحی و بی‌ربط منحرف کنند. جالب این‌جاست که این حساسیت افراطی اغلب از سوی سلطنت‌طلبان دیده می‌شود؛ گویا چون رضا پهلوی زمانی دستی به دیوار ندبه گذاشته و با بی‌بی خوش‌وبش کرده، دیگر هیچ‌کس حق ندارد در مورد جنایات اسرائیل حرفی بزند.
بعضی که وانمود می کنند انبوه نوشته های ما درباره جنایات جمهوری اسلامی را ندیده اند، مضحکانه می پرسند: «پس چرا از دردهای مردم ایران نمی‌نویسید؟»
اگر نمی‌خواهید درباره فلسطین بخوانید، مجبور نیستید. اما حق ندارید به کسانی که هنوز دل‌شان از رنج انسان‌ها—به‌ویژه کودکان بی‌دفاع—به درد می‌آید، بی‌احترامی کنید.
فاجعه‌ای که امروز در غزه رخ می‌دهد، آن‌قدر عمیق و هولناک است که حتی رسانه‌های محافظه‌کار جهانی ناچار شده‌اند تصاویر دلخراش کودکان را در صفحه اول خود منتشر کنند.
واقعاً این‌قدر از انسانیت دور شده‌اید که حتی سخن گفتن از گرسنگی دادن عمدی به کودکان، برآشفته تان می‌کند؟
کودکان قربانی سیاست‌اند، نه بازیگر آن. دفاع از آن‌ها وظیفه‌ای فراتر از هر ایدئولوژی است. انسانیت مرز نمی‌شناسد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر