جشن غدیر امسال جمهوری اسلامی، جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در مهر ماه سال ۱۳۵۰ را تداعی میکند که راه سرنگونی را هموار کرد. البته نه در شکل که در محتوا. این جشنها از نیاز هر دو به قدرت نمایی سخن میگوید. حلبی آباد ها، گودهای جنوب، حاشیه نشین های شهری، آجر پز خانه ها آنروز ها در قلب پایتختی که بقول شاه بسوی تمدن بزرگ میرفت، خودنمایی میکرد که پول باد آورده نفت، شاه را به توهم قدرت نمایی کشاند بنا به گفته «مارسل هودر» عضو تیم تدارکات : «بودجه دو سال سوئیس را ظرف دو روز خرج کردند».
امروزه نیز تحت حکومت جمهوری اسلامی در شرایطی البته "صدها برابر" بدتر از زمان شاه، که بسیاری نمیتوانند حتی نان برای خانواده تهیه کنند و گورخوابی، کارتون خوابی و زباله گردی و فروش اعضای بدن غوغا میکند. جمهوری اسلامی برای قدرت نمایی جشن ریخت و پاش غدیر را در خیابان برگزار میکند.
آری! فقر و فلاکت مردم هیچ توجیهی جز غارت توسط بالایی ها ندارد. بله شاه مدرنتر بود و آخوندها عقب مانده تر، اما در محتوا هیچ کدام درد مردم را نداشتند. شاه مدرن نیز سر در آخور مذهب و آخوندهایش داشت و آنها را پروار میکرد. هر دو به هم باج می دادند.
اما، براه انداختن چنین جشن هایی قبل از هر چیز، گور خود آخوندها و همراهانشان را عمیق تر میکند. انقلاب در زیر خاکستری بس سوزان همزمان در قلب شهرها و دورافتاده ترین نقاط، منتظر سر کشیدن در فرصت مناسب است. انقلابی که به قلب مردم راه یافته و افکار عمومی را دگرگون کرده را نمیتوان برای همیشه زیر خاکستر نگه داشت. خودشان کبریت نهایی آنرا خواهند زد.
عاطفه اقبال - 9 ژوئیه 2023
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر