هیچ مطالبه فردی ندارم. من بعد از کشتارهای دی۹۶ و آبان۹۸ یک جای دیگر ایستاده‌ام. اصلاح‌طلبی عهد ما نبود، راهکار ما بود برای عهد دیگری. من به آن عهد وفادارم و هیچ سر آشتی ندارم.
این حرفهای نرگس محمدی است. من حرفهای او را کاملا می فهمم. چون خودم این پروسه را طی کرده ام. مجاهد بودن نیز عهد ما نبود. راهکار ما بود. همیشه گفته ام که مجاهدین ظرفی بودند برای تحقق آرمان های ما. وقتی دیدیم ظرفیت تحقق آرمانی به این بلندی را ندارند از آن عبور کردیم. نرگس نیز با شجاعت، عبورش را از اصلاح طلبی با صدای بلند اعلام کرد. توجیه نکرد. با لکنت سخن نگفت. با صدای بلند گفت که " اصلاح طلبی عهد ما نبود راهکار ما بود" من این شجاعت را پاس می گذارم.
او که انفرادی را به عنوان شکنجه سفید مطرح کرد امروز خود چهل و دو روز است در انفرادی بسر می برد. کینه دژخیمان از نرگس بخاطر افشاگری در رابطه با شکنجه و سرکوب است.
نرگس ها وجدان بیدار مردم هستند. آنها که با شکنجه گران مردم سر سازش ندارند. آنها که سکوت نمیکنند. آنها که جلوی صف می ایستند و با پذیرش بهایی سنگین اعتراض می کنند. نرگس تنها نیست. بسیاری دست در دست او در این اعتراض ایستاده اند. زینب. آتنا. آرش. مجید. بهنام. سپیده. گلرخ. مریم. وحید. حبیب. ارژنگ. نسرین و هزاران انسان زیبای دیگر از آن طیف که درد انسان را بر نمی تابند. این صف همچنان طولانی تر می شود تا زمانی که دیکتاتور را به زیر بکشد.
من به این نسل عشق و امید دارم.
از کی نرگس محمدی الگوی شما شد؟ قرار بود صدای گودنشین باشید، اما ظاهراً صدای مزدوران سعودی شده اید!
پاسخحذف