چند روز پیش رپرتاژی در تلویزیون دیدم در مورد وضعیت کودکان در تایلند. طبق یک آمار رسمی دویست هزار کودک در تایلند بوکس بازی میکنند تا نیاز مالی خانواده را تامین کنند. آمار غیررسمی بسیار بیشتر از این است. آنچه در یک نبرد بدست می آورند چهارده یورو میباشد. آزمایشات پزشکی روی این کودکان حاکی از اثرات مخربی است که این ضربات بر مغز آنها میگذارد. خبرنگار با خانواده ها مصاحبه میکرد و آنها میگفتند که این بچه تنها نان آور خانواده آنها است. در فقیرترین مناطق کشور روزانه نبردهای وحشیانه و رسمی برگزار میشود که جان صدها هزار کودک را به خطر می اندازد و تاثیرات جبران ناپذیر بر سلامتی و آینده این کودکان می گذارد.
بی عدالتی ها، تبعیض ها، فقر وحشتناک بخش عمده ای از ساکنان زمین، چهره زمین را تیره و زشت کرده است.
براستی که جهان مصداق این شعر است : از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود.
آیا راه نجاتی برای این جهان رو به انهدام وجود دارد؟
عاطفه اقبال - 27 ژوئن 2019
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر