تحقیر انسان!

امروز این عکس توجه مرا در سایت خبرگزاری هرانا بخود جلب کرد. عکسی که فقط در لوای حکومت ولیان فقیه می تواند عرصه حضور در خیابانها را بیابد. حکومتی که به فحشا بنام صیغه موقت جنبه قانونی و شرعی میدهد تا از دختران و زنانی که بی پناه و بدون هیچ حمایت مادی هستند، سوء استفاده شود.
در شریعت این حاکمان، در خانه ماندن زن فضیلت محسوب میشود. دیدگاه کالایی به زن در چنین فرهنگی ترویج میشود. چنین آگهی هایی نیز حاصل همین فرهنگ فاسد است. این آگهی فقط تحقیر زنان نیست تحقیر نوع انسان است. ولی قبل از آن تحقیر جمهوری اسلامی است و تحقیر بنیانگذارش یعنی آن امامی که 37 سال پیش با گفتن جمله " احساسی ندارم" وارد ایران شده بود.

اما در میان اینهمه آنچه باعث غرور من میشود. بودن انسانهایی است که فراتر از مرزهای تحمیل شده جنسیتی در برابر توهین و تحقیر نهادینه شده در قلب جمهوری اسلامی به دفاع از حرمت انسان برمی خیزند و بهای آنرا با پوست و استخوان خود می پردازند. زنان و مردانی که فریادشان با زندان و شکنجه پاسخ داده میشود. کسانی که حتی شنیدن صدای کودکانشان را هم از آنها دریغ می کنند. آنانی که دوران جوانیشان در پشت میله های زندان می گذرد اما همچنان مقاومت می کنند. آنها با هر دیدگاه و عقیده دنباله همان ستارگانی هستند که در طی 37 سال حکومت جمهوری اسلامی به جرم گفتن آن " نه " بزرگ خونشان بر زمین جاری شد. و یا اسارت را در بدترین شکل آن تجربه کرد و با تن و روانی زخمی از آن زندان باز آمدند. آن آزادگانی که اینک در هر کجای جهان با وجود اینهمه زخم هنوز سرفراز و استوار آزادی را فریاد میزنند. آری آنان و اینان در مقابل چنین تحقیرهایی ایستاده اند و نه فقط از حرمت خودشان که از حرمت انسان دفاع میکنند. با بودن چنین انسانهایی می دانم که جمهوری اسلامی از هر نوعش استمرار نخواهد داشت. برای اینکه زنان و مردانی از جنس انسان دست در دست هم هنوز ایستاده اند تا به دیدگاه جنسیتی، نژادی، طبقاتی نه بگویند و انسانیت و آزادی انسان را فریاد بزنند. شاید تعدادشان کم است. اما بودنشان غرور آفرین است.
از گذشته تا امروز بر چنین انسان هایی درود!

عاطفه اقبال - 8 مارس 2016

لینک مطلب در فیسبوک

عکس از خبرگزاری هرانا