امشب بیانیه یک میلیون و ۵۰هزار تن از شهروندان عراق برای درخواست لغو ضرب الاجل برای بستن اشرف را دیدم و از خود پرسیدم :آیا این بیانیه ها و امضاها و حمایت های کاغذی و تریبونی و ... بکاری می آید؟ آیا اگر قرار باشد حمله ای به کمپ اشرف صورت بگیرد مثل دو حمله قبلی کدام یک از نفراتی که امضا کرده و یا پشت تریبون های کشورهای خارجی حمایت خودشان را اعلام کرده اند ، قادر خواهند بود از اشرف حفاظت کنند؟
آیا آن هزاران و میلیونها شیخ و مردم عراقی که مرتبا برای مهمانی و کنفرانس و کنسرت و جشن پیروزی به اشرف می رفتند و میگفتند، حول کمپ اشرف در صورت حمله " دیوار گوشتی " بپا خواهند کرد!! به حرفهایشان عمل کردند؟
آن وکلای ساکنان اشرف که قرار بود از منافع تک به تک آنها دفاع کنند و گفته میشد هر ساکن اشرف دو وکیل زبده دارد. در این مدت جز گرفتن پولهای کلان برای خروج این بچه ها از خاک عراق چه کرده اند؟ بجز تمامی این امضاها و کنفرانس ها و اطلاعیه ها و خط و نشان کشیدنها چه کار عملی برای انتقال انجام شده است؟ آن کار عملی که حتی مالکی گفته است در قبال آن حاضر است ضرب العجل را به عقب بیاندازد؟ اینها سئوالاتی است که بی پاسخ مانده است! آیا براستی اینهمه وکیل معروف ، پارلمانتر و سیاستمدارانی که پشت این داستان هستند در این مدت قدرت باز کردن راه را برای انتقال نداشته اند!؟ آیا خروج این بجه ها از عراق براستی دغدغه اصلی است؟ و یا بازیهای سیاسی پشت پرده مشغول بازی دادن همه میباشد؟ چه توطئه ای در حال تدارک است؟
عاطفه اقبال - یک نیمه شب 24 نوامبر 2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر