انتخاب اژه ای به ریاست قوه قضائیه، نمایش حلقه جنایت در اذهان بین المللی را تکمیلتر کرد. حکومت جمهوری اسلامی از ابتدا همین بوده و هست. هیچ چیزی تغییر نکرده است. چه زمانی که خامنه ای و رفسنجانی رئیس جمهور بودند و چه بعدها که موسوی و خاتمی و احمدی نژاد و روحانی در مصدر کار نشستند و چه امروز که رئیسی چهره وحشی نظام را به تمام و کمال در اذهان جهانیان به نمایش گذاشته است. هر کس که غیر از این فکر میکرد دچار توهم بود. دچار توهمی که گویا می شد این رژیم را اصلاح کرد و براه راست هدایت کرد. برای مایی که دهه شصت را به سنگین ترین وجه در میان شکنجه و زندان و اعدام و خون پشت سر گذاشته بودیم چنین توهمی وجود نداشت. اما آنروز رژیم هنوز می توانست روی این توهم برای آرایش کردن چهره اش در وجه جهانی حساب کند. امروز دیگر نمی تواند برای همین است که بدون هیچ ملاحظه ای شمشیر را از رو بسته و دو چهره شناخته شده در جنایت یعنی رئیسی را به عنوان رئیس جمهور و اژه ای را به عنوان رئیس قوه قضاییه می گمارد. از آن طرف هر چه این چهره عیان تر به نمایش گذاشته میشود. جنبش های مردمی در مقابلش متحدتر و خالص تر سر بر میدارند. جنبش بایکوت سراسری انتخابات برای اولین بار بود که اینگونه به ثمر نشست و انعکاس جهانی یافت. به دنبال آن اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی و دیگر کارگران با نام کمپین 1400 در حال گسترش است. همانطور که جنبش دادخواهی خانواده ها ادامه دار و بصورت چشم گیری افزایش یافته است. امروز دیگر خانواده ها نمی ترسند. داخل و خارج دست به دست هم داده اند برای این دادخواهی. تظاهرات وسیع در رابطه با سقوط هواپیمای 752در مونترال کانادا که بطور خاص توسط حامد اسماعیلیون عملی شد نمونه عینی آن است. این عکس وجدان های بیدار در جهان را تکان خواهد داد. حامد و مادرش در سوگ همسر و دختر حامد که در سقوط هواپیما به خون نشستند. هر چقدر چهره ی آنها خشن تر و واضح تر به نمایش گذاشته می شود. چهره جنبش دادخواهی و سرنگونی طلبی هم روشن تر میشود. امروز دیگر هیچ توهمی در اینکه این حکومت باید در تمامیتش سرنگون شود وجود ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر