مریم اکبری منفرد، دیروز سه شنبه ۱۹ اسفند از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. مریم دوازدهمین سال محکومیتش را بدون حتی یکروز مرخصی در زندان می گذراند. او مادر سه دختر است. دو برادرش در سالهای ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ اعدام شدند. یک خواهر و یک برادرش نیز در قتل عام سال ۱۳۶۷ جان باختند. مریم در ۱۰ دی ۱۳۸۸ دستگیر و به ۱۵سال زندان محکوم شد. جرم او دادخواهی است. او از اعدام خواهر و برادرش در سال ۶۷ به مراجع بین المللی و همچنین در داخل ایران شکایت کرده است. او میگوید چرا ایندو را با وجود اینکه محکومیتشان تمام شده بود اعدام کردید؟ شکایت از اعدام سه برادر و یک خواهرش می باشد. او میگوید، ما حتی محل دفن آنها را نمی دانیم، لااقل مزار آنها را به ما بگوئید. مریم به دلیل دادخواهی دوازده سال است که در زندان بسر می برد. دوازده سال است که از کودکانش دور است. در جمهوری اسلامی به دادخواهی اینگونه پاسخ می دهند. هر کس به هر نحوی اگر با این رژیم همکاری کرده و یا برای انتخاباتش آبی گرم کند دستش به اینهمه خون آلوده است. این کاندید و آن کاندید هم نداریم. شرکت در این انتخابات مشروعیت ندارد. شک نکنیم. یاری رساندن به رژیم قاتلان ما را در جنایت همراه میکند. یک ذره کمتر و بیشتر هم ندارد. یک کلمه به نفع این رژیم. یک گام در راه این رژیم ما را با آن همراه میکند. تعارف هم نداریم. اینکه فلانی حواسش نبود. فلانی ترسید. فلانی نفهمید هم نداریم. توجیه نکنیم. جمهوری اسلامی بیش از چهل سال است که با همین توجیهات آبکی بر پا مانده است. جمهوری اسلامی با ولی فقیه و تمامی آخوندها و غیر آخوندهایش، با تمام حامیان و لابی هایش باید ریشه کن شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر