این دادخواهی یک مادر است. مادری که دخترش را پنج سال است به جرم عدالت خواهی در بند کرده اند. دختری که خود مادر است و دو فرزندش از دیدارش محروم هستند. صدای دادخواهی این مادران رنج دیده باشیم. دادخواهی آنها را به گوش افکار عمومی برسانیم.
عاطفه اقبال - 24 اکتبر 2019
نامه ی عذرا بازرگان مادر نرگس محمدی:
پنجمین پائیز بدون حضور فرزندمان در کنار ما آغاز شده است. فرزندانش کیانا و علی که بیش از چهار سال است مادرشان را ندیده اند، سراغ مادر را از ما می‌گیرند که حال مامان نرگس خوب است؟ چرا دیگر به ما زنگ نمی‌زند؟ طی این مدت طولانی حبس، نرگس فقط سه روز مرخصی آمده و سه بار عمل جراحی سنگین انجام داده که حتی دوره نقاهتش در بیمارستان طی نشده به زندان بازگردانده شده است. مدتهاست اجازه رفتن نزد پزشکان را ندارد حتی به داروهایش هم دسترسی ندارد. نزدیک سه ماه است که از درد دندان رنج میبرد اما اعزام نمی‌شود. دختر من سالهاست گرفتار محرومیت است و من خود در خانواده ای کودکی و نوجوانی و جوانی گذراندم که شکنجه و شلاق و زندان عزیزانم را همواره دیدم و رنج کشیدم و با وحشت نفس کشیدن را تجربه کردم، اما آنچه مرا واداشت تا این رنجنامه را بنویسم درماندگیم در صحبت با کیانا و علی است که سراغ مادرشان را از من مادر دلشکسته می‌گیرند و من کاری نمی‌توانم بکنم. محروم کردن یک مادر از شنیدن صدای فرزندانی که حسرت دیدارشان را دارد ، از کدام دین و آیین و مرامی سرچشمه می گیرد؟ در تاریخ بشر کمتر حکمرانی این ننگ را بر پیشانی خود نهاده که کودکان خردسال را آنچنان از مادر محروم نماید که چهره و صدای مادر را از یاد برده و فراموش کنند و در رویای کودکانه شان بین داشتن و نداشتن و زنده بودن یا نبودن مادر به اضطراب و وحشت مبتلا شوند . این رفتار با زنی در بند آنچنان سنگدلانه و مغرضانه و انتقام جویانه است که کلامی برای وصف آن وجود ندارد. این دوران رنج ما و دوران حکمرانی حاکمان روزی به پایان خواهد رسید و تاریخ گواه خواهد بود . اما به عنوان یک مادر و زن رنج کشیده در این سرزمین می گویم، وجدان بشر از این دردها به سادگی تسکین نخواهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر