امروز این عکس ژیلا بنی یعقوب با چمدانی در راه زندان اوین، را دیدم و
از خود پرسیدم با چه منطقی کسی با پاهای خودش می
تواند به زندان بازگردد؟ این یک سئوال بزرگ برای من میباشد. چگونه میتوان به حکمی ظالمانه و غیرعادلانه گردن نهاد و با پاهای خود به اسارت گاه رفت؟ اینرا در رابطه با ژیلا بنی یعقوب و یا دیگران در این نقطه بعنوان انتقاد مطرح نمیکنم چون میدانم شرایط او و آنها با شرایط آنزمان ما تفاوت دارد. ولی براستی دلم میخواهد اینرا درک کنم که چرا و چگونه میتوان سر به زیر انداخت و بنا به حکم حکومتی به زندانی بازگشت که به آن اعتراض داریم؟ از آنطرف این سئوال مطرح میشود که اگر تمام این نفرات بخواهند باز مثل زمان ما مخفی و یا از ایران خارج شوند شرایط به چه شکل در خواهد آمد؟ کار درست در شرایط فعلی چیست؟ چه باید کرد؟ آیا به حکم های حکومتی که به دستمان میدهند باید عمل کنیم؟ آیا مینیمم کاری که در شرایط فعلی میتوانیم انجام دهیم این نیست که برای اعتراض از جایمان تکان نخوریم و بگذاریم بیایند و بزور از خانه ما را به زندان ببرند تا حداقل اعتراضمان را نشان داده باشیم. و شرایط دستگیرمان را نیز به وسیله ای برای مبارزه علیه رژیم تبدیل کرده باشیم؟
تواند به زندان بازگردد؟ این یک سئوال بزرگ برای من میباشد. چگونه میتوان به حکمی ظالمانه و غیرعادلانه گردن نهاد و با پاهای خود به اسارت گاه رفت؟ اینرا در رابطه با ژیلا بنی یعقوب و یا دیگران در این نقطه بعنوان انتقاد مطرح نمیکنم چون میدانم شرایط او و آنها با شرایط آنزمان ما تفاوت دارد. ولی براستی دلم میخواهد اینرا درک کنم که چرا و چگونه میتوان سر به زیر انداخت و بنا به حکم حکومتی به زندانی بازگشت که به آن اعتراض داریم؟ از آنطرف این سئوال مطرح میشود که اگر تمام این نفرات بخواهند باز مثل زمان ما مخفی و یا از ایران خارج شوند شرایط به چه شکل در خواهد آمد؟ کار درست در شرایط فعلی چیست؟ چه باید کرد؟ آیا به حکم های حکومتی که به دستمان میدهند باید عمل کنیم؟ آیا مینیمم کاری که در شرایط فعلی میتوانیم انجام دهیم این نیست که برای اعتراض از جایمان تکان نخوریم و بگذاریم بیایند و بزور از خانه ما را به زندان ببرند تا حداقل اعتراضمان را نشان داده باشیم. و شرایط دستگیرمان را نیز به وسیله ای برای مبارزه علیه رژیم تبدیل کرده باشیم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر