فردا روز 18 تیر است. روز حمله به کوی دانشگاه. روز کشتار در دانشگاه تهران. آری سال 78 بود. خاتمی با وعده های بسیار رای های ملیونی را از آن خود کرده بود. جوانان به او امید بسته بودند. 18 تیر فرصتی بود برای پاسخ دادن به این اعتماد...در دفاع از این جوانان بپاخواسته.... ولی افسوس!
بعنوان یک نمونه، عزت الله ابراهیم نژاد، برادر یکی از کشته شدگان حادثه هیجده تیرماه سال 78 نحوه قتل برادرش را چنین تعریف کرده : "زمانی که عزت را زدند، جلوی همان درب اصلی کوی دانشگاه، بین دانشجوها بود. یک لحظه او را میکشند کنار. یعنی سه چهار نفر میریزند روی او و بچهها که از دور داشتند نگاه میکردند دیدند ریختند سر عزت و با باتوم و زنجیر به جانش افتادند.چون قوزک پای عزت شکسته بود، زمانی که جنازه را آوردند، ران و دقیقاً کتف و دو دست او شکسته بود، فیلم آن هم هست دقیقاً. تمام پشت بدن او همه جای زنجیر بود.دانشجوها موقعی که دیدند دارند او را میزنند، یک دفعه حمله کردند. متاسفانه یک کمی دیر عمل کردند و یکی از آنها اسلحه را درآورد و دقیقاً از همان فاصله یک متری شلیک کرد به سر او که به چشم چپش اصابت کرد و وارد ناحیه مغز او شد...."
آری! این جنایاتی بود که در زمان ریاست جمهوری خاتمی و ولی فقیه بودن خامنه ای رخ داد. و نشان داد تا جایی که مسئله حفظ تمامیت ولایت فقیه و جمهوری اسلامی در میان باشد. هر دو جناح دست هم را می فشارند. جنایت 18 تیر و روزهای بعد از آن در تاریخ بپاخواستن های مردم ما ثبت خواهد شد. همچنان که در تاریخ جنایت های رژیم ولایت فقیه. روزی مردم پیروز خواهند شد و سرنوشت خودشان را بدست خواهند گرفت.
عاطفه اقبال - 17 تیر 91 برابر با 7 ژوئیه 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر