۱۴۰۰ اسفند ۷, شنبه

چهره زشت جنگ

جنگ را قدرتمندان به وجود می آورند و مصیبت های آن را مردم عادی از هر طرف متحمل می شوند. ویرانی هایش را ...سوگواری هایش را... مهاجرت هایش را... زخمها و از دست دادنهایش را. قدرتمندان، همانها که جهان را بین خود تقسیم کرده اند و هر تکه ای را به نام خود زده اند. آنها با هم سر این سرزمین و آن سرزمین. سر سهم بیشتر و پشت قباله انداختن یک تکه بیشتر، عاقبت توافق می کنند. پشت میز می نشینند. با هم دست می دهند و به سلامتی هم جام های خون را بالا می برند و می نوشند. در ظاهر با هم مخالفند. در عمق همه یکی هستند. قصرهای خود را روی خون مردم بنا کرده اند. کارخانه های اسلحه سازی شان کرور کرور منفعت به جیب می زنند. آنها میلیاردر می شوند. بمبها روی خانه های مردم می افتند و آنها از سرزمین خود رانده میشوند. مهاجران نیروهای کار ارزان خوبی هستند. قدرتمندان همیشه در کشتار و ویران کردن مردم، در غارت هر چه بیشتر مردم توافق کرده اند. جهان را تبدیل به صفحه شطرنجی بزرگ کرده اند. آنها که اصل کاری هستند حتی در این صفحه حضور ندارند. با چهره های مخفی در بیرون صفحه، جهان را به ناکجا آباد هدایت می کنند. رسانه ها نیز در دستهای خونین خودشان است. دروغ قی میکنند. دروغ بالا می آورند و ژست آزادی بیان می گیرند. در هیزم جنگ می دمند تا شعله ورش کنند. اخبار گزینشی از آنچه می گذرد پخش میکنند تا افکار مردم را هدایت کنند. بدنبالش تحلیل گرانی که پول می گیرند را می آورند تا تحلیل های آبکی ارائه دهند. یکی را قهرمان می کنند یکی را قاتل. یکی را بالا میبرند. یکی را بر زمین می کوبند. مردم عادی هم که هیچ امکان دیگر خبری جز همین رسانه ها که در تمام خانه ها لانه کرده را ندارند، در این رهگذر همراه با یکی از آنها می شوند. یک سری برای این دست میزنند یکسری برای آن. غافل از اینکه همه شان یکی هستند. آنها قاتلان مردم هستند. آنها جنگ را به قیمت نابودی مردم بر پا می کنند. مردم برایشان لاشه هایی بیش نیستند که فقط به درد آزمایش ها و گوشت دم توپ شدن می خورند.
من با هیچ کدام نیستم. برای هیچ کدام دست نمی زنم. در این هیاهوی مداوم همواره کنار مردم عادی می ایستم. آنها که سهمشان از این جهان، نه قصرهای بزرگ. ویلاهای آنچنانی. بلکه ویرانی و کشتار بوده است. کنار آنها که مهاجرت می کنند تا کشته نشوند. کنار آنها که مداوم در حال از دست دادن هستند. کنار آنها که زنجیرهای نامرئی را در این دنیای به اصطلاح مدرن به دست ها و پاهایشان زده اند.
ویران شوید که مردم را ویران کردید.
عاطفه اقبال – 26 فوریه2022

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر