دیروز آیلان، امروز عمران و در این فاصله شاید صدها و هزاران کودک بی نام و نشان، زنده به گور شده در زیر آوارها که جهان هرگز خبردار نشد بر آنها چه گذشت! این سرنوشت کودکان جنگ است! عمران اما با سکوتش قلب ها را به آتش می کشد. در نگاه و سکوت بهت زده او، شرمنده از ناتوانی ام ویران می شوم و قلبم می میرد. عمران کوچک امروز با چهره ای خاکی و نگاهی معصومانه که تا عمق وجود نفوذ میکند آن کودکان بی نام و نشان را نمایندگی میکند. او از زیر خروارها خاک بیرون کشیده شده تا وجدان جهان را به چالش بکشد! آیا هنوز از انسانیت و وجدان بشری کورسویی باقی مانده است؟
عاطفه اقبال – 20 اوت 2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر