نگاه خسته مادر ستار بر روی تخت بیمارستان دلم را آتش میزند. دیروز گوهر عشقی بر اثر حمله شدید عصبی شبانه در بیمارستان بستری شده
است. او به ستارش فکر میکند. پسری که بجرم وبلاگ نویسی زیر شکنجه کشته شد. و شکنجه گرش به مادر ستار خندید که بله چون جواب نمیداد عصبانی شدم و او را کشتم! مادر ستار از لحظه کشته شدن ستار تا به امروز پرچمدار خون فرزندش بوده. براستی آیا میتوان به چهره این مادر نگریست و بخود نلرزید؟ چگونه میتوان به این همه درد و رنج و جنایت رضا داد و فریاد نزد؟
عاطفه اقبال - 18 فروردین 94 برابر با 6 آوریل 2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر