۱۳۹۲ اسفند ۲, جمعه

دسته گلی تقدیم به دوستان



دسته گلی تقدیم عزیزانم که کلبه دلم را در روز تولدم گلباران کردند. دوستتان دارم. چه دنیای زیبایی است، این دنیای مجازی که ما را به هم پیوند داده است. کسانی که هرگز آنها را نمی شناختم. یادم هست اولین سالی که در فیس بوک بودم. یکی از دوستان فیس بوکی که او را نمی شناختم با صمیمیتی دوست داشتنی برایم پیام فرستاد : " بابا، عاطفه جون، امروز صفحه ات را باز کن. ملت بتونن یه تبریکی بگن. خودت هم از روز یه لذت دیگه ای ببری. میبوسمت." به او پاسخ دادم " بروی چشم صفحه ام را به توصیه شما باز کردم" . آنروز اولین جشن جمعی در دنیای مجازی را تجربه کردم. باورم نمیشد...دوستانی که هرگز آنها را ندیده بودم صفحه ام را محبت باران کرده بودند...امروز دیگر عادت دارم. روز تولدم صفحه را آب و جارو میکنم و بدون هیچ تعارف و شکسته نفسی! منتظر می نشینم تا گل و کیک و ترانه و کلمات به آن سرازیر شوند...و سرشار می شوم از بوی محبتی که در هر اشارتی موج میزند. بگذاریم هر چه میخواهند پشت سر دنیای مجازی بگویند ولی دنیای مجازی صدای ما بی رسانه ها است. رسانه ی ما است. مایی که قدرت نداریم اما صدا داریم. آرزوهایمان، اهدافمان، خشم و دردمان را از این دریچه فریاد میزنیم. با هم در دردها شریک میشویم و در شادی ها پیوند میخوریم و تبریک می گوییم و با هم در اهداف مشترکمان یکی می شویم. و چه زیباست وقتی خانواده و آشنایان راه دور را نیز در دنیای مجازی باز می یابیم. در این نقطه است که مجازی و واقعی به هم گره میخورند و دنیایی را می سازند که هر کس در هر گوشه دنیا می تواند دستش را دراز کند و به دستی در گوشه ای دیگر که فرسنگ ها با خانه اش فاصله دارد پیوند بزند. امروز فاصله دنیای مجازی و دنیای واقعی زدن یک دکمه در دستگاهی است که پیش رویمان قرار دارد. دوستتان دارم شمایی که به واقعی ترین ها تبدیل شده اید. در آغوشتان میگیرم و در محبتتان غرق میشوم. 

عاطفه اقبال - 20 فوریه 2014

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر